Een leven lang leren, dat wordt na het afstuderen van elke mondzorgprofessional verwacht. Een manier om een levenslang te leren, is het nieuwsgierig blijven naar recente ontwikkelingen en informatie in het vakgebied. Om deze recente informatie te vinden, kun je de methodiek van evidence-based practice (EBP) gebruiken. EBP heeft onder andere tot doel, de kwaliteit van de gezondheidszorg te verbeteren en om het gat tussen onderzoek en praktijk te verkleinen.[1]
Echter mondhygiënisten en tandartsen ervaren barrières bij het implementeren van EBP. Deze barrières, zoals gebrek aan vaardigheden of beperkte toegang tot wetenschappelijke databases, zorgen voor weerstand om deze methodiek uit te voeren.[2,3] Om deze weerstand te voorkomen, zullen alle toekomstige mondzorgprofessionals goed opgeleid moeten worden om na hun afstuderen evidence-based te blijven handelen.
Maar hoe je leer je nu toekomstige mondzorgprofessionals om een ‘evidence-based professional’ te worden ?
Integratie EBP in onderwijs
Straus et al. (2011) beschrijft 3 manieren om EBP in het onderwijs te integreren:
1. Docent als rolmodel. Docenten zoeken en gebruiken evidentie en zien evidentie als onderdeel van goede patiëntenzorg. Studenten zien hoe hun docenten de evidentie integreren in hun klinische beslissingen.
2. Integratie van evidentie in het (klinisch) onderwijs. Docenten integreren, naast andere kennis, evidentie in hun colleges, werkgroepen en klinisch onderwijs.
3. Vaardigheden aanleren. Studenten moeten de vaardigheden leren om evidentie te zoeken, te analyseren en op waarde te schatten. Ook moeten studenten leren evidentie te integreren in hun klinische beslissingen. Hierbij zijn docenten belangrijk om te studenten te coachen en te begeleiden.
Het gebruik van evidentie alleen is niet genoeg om een klinische beslissing te maken. De voorkeuren van de patiënten en de ervaringen van de behandelaar spelen een even grote rol en moeten samen afgewogen worden om tot een evidence-based beslissing te komen.[1]
Om een student te leren om tot deze beslissing te komen, moet de docent voor de student een verlengstuk van de (behandel)ervaring zijn. De docent vertelt niet ‘hoe het moet’, en hoeft ook niet het ‘goede antwoord’ te weten, maar volgt het klinisch redeneren van de student, stuurt het redeneren bij waar nodig en ondersteunt in het maken van de klinische beslissing. Studenten en docenten moeten dus samen optrekken en opdenken om tot een afgewogen beslissing te komen.
EBP interprofessioneel aanleren
Ook voor afgestudeerde mondzorgprofessionals is het belangrijk, bijvoorbeeld in een ICO-groep, regelmatig een patiëntencasus gestructureerd te bespreken en te ondersteunen met evidentie. Hierdoor kunnen mondzorgprofessionals elkaar helpen en stimuleren in het evidence-based handelen en blijft de vakkennis up-to-date.
Maar ook in interprofessioneel teamverband, zullen alle mondzorgprofessionals, zoals mondhygiënist, tandarts en tandprotheticus, hun zorg moeten afstemmen en gezamenlijk op zoek moeten gaan naar de best passende evidence-based interventie voor de patiënt. Daarom is het belangrijk, dat studenten al interprofessioneel leren samenwerken tijdens hun opleiding.
Uit onderzoek is gebleken, dat interprofessioneel onderwijs zorgt voor een beter bewustzijn en afstemming van verantwoordelijkheden in de zorg. Inzicht hebben in elkaars behandelrollen en verantwoordelijkheden leidt tot een betere samenwerking en communicatie.[4-6]
Evidence-based practice moet je als student dus leren. Maar ook na het afstuderen, moet je EBP en zorgafstemming (levenslang) in de praktijk blijven leren en oefenen. Denk hierbij aan de volgende uitspraak over leren van Confucius: “I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.”
Snel en makkelijk Evidence-based werken
Ontdek dat het vinden van evidentie en evidence-based handelen niet moeilijk hoeft te zijn!
Leer met het 10-stappen-model makkelijker en sneller evidence-based werken
Vraag nu een offerte aan voor: Cursus Evidence-Based Werken in 10 Stappen
Bronnen
1.Strauss S, Glasziou P, Richardson WS, Haynes RB. Evidence-Based Medicine. How to practice and teach it. 4th ed. London, England: Churchill Livingstone; 2011.
2.Al-Ansari A, ElTantawi M. Factors affecting self-reported implementation of evidence-based practice among a group of dentists. J Evid Based Dent Pract. 2014;14(1):2-8.
3.Osborne SD, Henley GL, Josey-Baker YI, Fryer CE. Information-seeking strategies of dental hygienists. J Dent Educ. 2014;78(12):1615-22.
4.Morison S, Marley J, Stevenson M, Milner S. Preparing for the dental team: investigating the views of dental and dental care professional students. Eur J Dent Educ. 2008;12(1):23-8.
5.Evans JL, Henderson A, Johnson NW. Interprofessional learning enhances knowledge of roles but is less able to shift attitudes: a case study from dental education. Eur J Dent Educ. 2012;16(4):239-45.
6.Ritchie C, Dann L, Ford P. Shared learning for oral health therapy and dental students: enhanced understanding of roles and responsibilities through interprofessional education. Eur J Dent Educ. 2013; 17(1):e56-63.
Deze blog is een bewerking van de column Evidence-based practice is levenslang leren, V. Hollaar, Nederlands Tijdschrift voor Mondhygiene (2016), nr. 4, blz.21
